சிறுகதை

தீர்ப்பு வந்து விட்டது. எதிர்பார்த்த தீர்ப்புதான் எனிலும், பதினெட்டு ஆண்டு காலம் இருபுறமும் விடாப்பிடியாக வழக்கை நடத்திப் பெற்றத் தீர்ப்பு அது. தேவசகாயம் & சன்ஸ் வெர்சஸ் ஸ்டேட் ஆஃப் கேரளா வழக்கில் தேவசகாயத்துக்குச் சாதகமாக தீர்ப்பு வந்துள்ளது. வழக்கைத் தொடர்ந்த கேரள அரசின் தொழிலாளர் நலத்துறை, பிரதிவாதிக்கு வழக்கு செலவுத் தொகையாக ரூபாய் பன்னிரெண்டாயிரம் தரவேண்டும் என்கிற கடுமை நாங்களே எதிர்பாராதது. வழக்கின் பிரதிவாதியான டேவிட் தேவசகாயத்தின் மகன் பீட்டர் தேவசகாயம் இந்தத் தீர்ப்பைப் பெறுவதற்காக

மறுபடியும் ஏசையனோட இந்த ஸ்பெஷல் காஃபியை குடிக்க முடியுமான்னு ஒரு தடவை நெனைச்சுப் பார்த்தேன்! என்றபடி காஃபியை கையில் வாங்கிக் கொண்டான். எனது கெஸ்ட் ஹவுஸ் சமையல்காரர் ஏசையன் புன்னகைத்தபடி அங்கிருந்து விலகிச் சென்றார். எப்போ இந்த மாதிரி தோணுச்சு? ரெண்டாவது நாள் சாயந்திரம். மொத நாள் முழுக்க பயத்துலே அடிவயிறு பிடிச்சுருச்சு. எங்க யாருக்கும் பசியே எடுக்கலே! எப்படியாவது வெளியே போயிடணும். யாராவது எதிலாவது வந்து அழைச்சுட்டுப் போயிடுவாங்கன்னு ஜன்னலோரம் வெளியே பார்த்துட்டே பொழுது போயிடுச்சு.

  வானம் இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் ஓளிர்ந்து கொண்டிருந்தது. சூரியன் எங்கு நோக்கினும் தென்படவில்லை. சில நாட்களாகவே கிழக்கிலிருந்து மேற்கு வரையிலான எந்தப் பாதையிலும் சூரியன் காணக் கிடைக்கவில்லை. மேகமற்ற வறண்ட வானில் சூரியனே தென்படாதது மக்களுக்கு பெரும் அச்சமூட்டியது. மாலைக்கும் இரவுக்கும் இடையேயான வெளிச்சம் மட்டும் மங்காமலேயிருந்தது. பகல் இன்னமும் முடியவில்லை என பறவைகள் கூட்டுக்குத் திரும்பாமல் தனது இரையைத் தேடிக் கொண்டிருக்க, இரவு கவிழத் துவங்கி விட்டதென ஓநாய்களும், சிறுத்தைகளும், தனக்கான வேட்டையைத் தேடி நிலமெங்கும்