தொட்டு விடும் தூரம் தான்…

அனஸ்தீசியா. கேலனின் கருநிற பித்த நீர் கூற்று பொய் என்றாகிப் போனபின், கான்ஸர் நோய்க்கு அறுவை சிகிச்சை செய்து குணமாக்குவது என்பது ஒரளவு சாத்தியமே என்று அனைத்து மருத்துவர்களும் கருதினர். ஆனால், மருத்துவ உலகம், அத்தகைய அறுவை சிகிச்சைகளுக்கு அப்போது தயாராக இல்லை என்பதே உண்மை. 1760ஆம் ஆண்டு ஸ்காட்லாந்தை சேர்ந்த அறுவை சிகிச்சை நிபுணரான ஜான் ஹண்டர், லண்டனில் இருந்த தனது மருத்துவமனையில் தனது நோயாளிகளுக்கு அறுவை சிகிச்சை செய்ய ஆரம்பிக்கிறார். அதற்கான முன்னோட்டமாக, அவர்

மயானங்களைத் தேடி... 1533ஆம் ஆண்டின் அந்தக் குளிர் காலத்தில், ஆண்ட்ரியஸ் வெசாலியஸ் என்னும் அந்த பத்தொன்பது வயது இளைஞன் பெல்ஜியத்திலிருந்து பாரிஸ் பல்கலைகழகத்திற்கு சர்ஜரி படிக்க வந்து சேர்ந்தான். அவன் மிகவும் கவரப்பட்டிருந்த கேலனின் (anatomy) உடல்கூறியல் மற்றும் (pathology) நோய்கூறியல் (என் மொழிபெயர்ப்பு சரியா?) படிக்கலாம் என்ற நம்பிக்கையுடன் அவன் பாரிஸ் நகருக்கு வந்திருந்தான். வெசாலியஸ் வந்து சேர்ந்த நேரம், அவனது பல்கலைகழத்தில், உடல் கூறியல் துறை மிகவும் மோசமான நிலையில் இருந்தது. இறந்த உடல்களை

  ஹிப்போகிரடஸ் காலத்தில்.. கான்ஸர் என்ற இந்த நோய்க்கு எப்படி இந்த பெயர் வந்தது என்று பார்க்கலாமா? பார்க்கலாம். சுவாரஸ்யமாகவே இருக்கும் என்று தோன்றுகிறது. முதன் முதலில் ஹிப்போகிரடஸ்தான் கி.மு.400 ஆண்டு வாக்கில் அவரின் ஒரு மருத்துவ குறிப்புகளில் இந்த நோயினை கார்கினோஸ் என்று குறிப்பிடுகிறார். கிரேக்கத்தில் கார்கினோஸ் என்றால் நண்டு. இந்த கான்ஸர் கட்டியானது ஒரு விதத்தில் அது உருவாகியிருக்கும் இடத்தை தனது இரத்த நாளங்களால் இறுகப் பற்றிக் கொண்டிருக்கும். அது ஒரு நண்டு மணலில்

கிருஸ்துவிற்கு முன் கேன்ஸர் ( அடுத்த குறிப்பு) இம்ஹோடெப் எழுதிய மருத்துவ குறிப்புகளுக்கு பின் ஏறத்தாழ இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு நம்மிடையே கான்ஸர் பற்றிய வேறு எந்த தகவலும் இல்லை. அடுத்த குறிப்பாக நமக்கு கிடைப்பது கிருஸ்து பிறப்பதற்கு முன் 440 வருடங்களுக்கு முன் கிரேக்க சரித்திரவியலாளர் ஹீரோடோடஸ் எழுதிய பெர்சிய இளவரசி அடோஸ்ஸாவைப் பற்றிய கதைதான். அடோஸ்ஸா அன்றைய அரசர் சைரஸ்க்கும் அரசி டேரியஸ்க்கும் பிறந்தவள். மெடிட்டேரியன் கடல் பகுதி முதல் பாபிலோன் இருந்த பெர்சிய கடல்

  கிருஸ்த்துவிற்கு முன்பே கேன்ஸர். பொதுவாக கேன்ஸர் நோயை நாம் ஒரு நவீன உலகின் நோய் என்று எண்ணிக்கொண்டு இருக்கிறோம். அந்த நோயின் அறிகுறிகள், அந்த நோய்க்கான மருத்துவ முறைகள் போன்றவைகள் அத்தகைய தோற்றத்தை நமக்கு அளிக்கிறது. கேன்ஸர் என்கிற பெயரே ஒரு இருபதாம் நூற்றாண்டுக்கான நோய் என்கிற தோற்றத்தை நமக்கு அளிக்கிறது என்கிறார் எழுத்தாளர் சூசன் சோண்டாக். அதே போல டி.பி 19ஆம் நூற்றாண்டுக்கான நோய் என்கிற தோற்றத்தை தருகிறது. இவை இரண்டுமே, ஒரு காலக்

ஓரு சிறிய வெளிச்சக் கீற்று.. அந்த சிறிய நகரம் பாஸ்டன் நகரில் இருந்து ஏழு மைல் தொலைவில் அமைந்திருந்தது. அங்கே, பெரும்பாலும் நடுத்தர மக்கள், கடுமையான உழைப்பாளிகள் ஒரு நெருங்கிய சமுதாயமாக வாழ்ந்து வந்தனர். 1947ஆம் ஆண்டு அந்த ஊரில் உள்ள கப்பல் கட்டுமான தொழிலாளியின் இரண்டு வயது மகனுக்கு ஒரு வகையான கடும் காய்ச்சல் வந்தது. அவனது பெயர் ராபர்ட் சாண்ட்லர். அவனது இரட்டை சகோதரனான மற்றொருவனுடைய உடல் நிலைக்கு எந்த பாதிப்பும் இல்லை. முதல்

  யெல்லா.. யெல்லா பிரக்டா சுப்பாராவ், இவரது நண்பர்களுக்கும், இனிமேல் நமக்கும் இவர் பெயர் யெல்லா. இவரது பரிசோதனைக் கூடத்தில் இருந்துதான், டாக்டர் ஃபேபருக்கு தேவையான மருந்துகள் தயாரித்து அனுப்பப்படும். யெல்லா முதலில் மருத்துவராக இருந்து பின் தன் சுய முயற்சியினால் மருந்துகள் தயாரிக்கும் ஒரு ஆராய்ச்சித் துறையில் தன்னிகரற்று விளங்கினார். 1923ஆம் ஆண்டு இந்தியாவில் இருந்து கிளம்பி பாஸ்டன் துறைமுகத்தில் வந்து இறங்கிய யெல்லா முதலில் அந்த கடும் குளிருக்கு தயாராக இருக்கவில்லை. மருத்துவத்தில் மேல்

  கீமோ...   டாக்டர் ஃபேபர், நோயாளிகளுக்கு ஃபோலிக் ஆசிட் மருத்து கொடுக்கத் துவங்கி பல மாதங்களுக்கு பின்தான் , அவருக்கு அதன் விளைவுகள் தெரிய வந்தது.  உண்மையில், அவை இரத்ததில் உள்ள வெள்ளை அணுக்களை குறைப்பதற்கு பதிலாக, வெகு வேகமான அதிகரித்தது. ஒரு குழந்தைக்கு அதன் உடலில் உள்ள வெள்ளை அணுக்கள் இரண்டு மடங்காக பெருகியது. மற்றொரு குழந்தைக்கு புற்று நோய் கிருமிகள் உடல் முழுவதும் பரவியது மட்டுமல்லாமல், அவை தோல் வழியாகவும் துளைத்து வெளியேறத் துவங்கியது.

மருந்துகளின் மாயாஜாலம் 1942ஆம் ஆண்டுதான், முதல் முறையாக ஒரு புதிய மருந்து, மரண விளிம்பில் இருந்த ஒரு நோயாளியை நான்கு மணி நேரத்தில் காப்பாற்றியது கண்டறியப் பட்டது. அலெக்ஸாண்டர் ஃப்ளமிங் 1939ஆம் ஆண்டு கண்டு பிடித்த அந்த மருந்துதான் உலகில் செயற்கை முறையில் தயாரான முதல் ஆண்டிபயாடிக்கான பெனிஸிலின். அதை கண்டுபிடித்த ஃப்ளமிங்கிற்கு மட்டுமல்லாமல், சிறப்பாக உபயோகப் படுத்தியதற்காக இன்னும் மூன்று பேருக்கும் சேர்த்து நோபல் பரிசினைப் பெற்றுத் தந்தது .இரண்டாம் உலகப் போர் நடந்து கொண்டிருந்த நேரமாதலால்,

இளம் பிஞ்சுகளுக்கும் கூட.. 1860ஆம் ஆண்டு, டாக்டர் விர்ச்சோவின் மாணவர் ஆண்டன் பீர்மர் சரித்திரத்தின் முதல் சிறுவர்களுக்கான இரத்த புற்று நோயை சந்திக்கிறார். மரியா ஸ்பேயர், மிக சுறுசுறுப்பான ஐந்து வயது குழந்தை. தனது உடலில் நிறைய இரத்த கீறல்களுடன் இவரிடம் கொண்டு வரப் பட்டது அந்தக் குழந்தை. அடுத்த நாள் பீர்மர், அக் குழந்தையின் வீட்டுக்கு சென்று பார்க்கும் போது, இரத்த கீறல்கள் உடல் முழுதும் இருந்ததுடன், கழுத்து பிடிப்பும், கடும் காய்ச்சலும் இருந்தது. பீர்மர்,